‘Dit is de fijnste tijd van mijn leven!’ glundert mijn moeder, gezeten op de rand van haar bed. Tiktak, tiktak. Haar voet gaat op en neer op het ritme van de muziek, ze balt haar vuisten en beweegt ze van voren naar achteren. Ze doelt niet op de huidige tijd, die ze doorbrengt op een…
Ik tuurde door mijn lens en bleef hangen bij een groot raam in een asgrijze muur. Achter het raam zag ik een man en een vrouw aan een tafel. Zij keek naar buiten, haar blik was bezorgd. Wat zou haar dwars zitten? Hij keek voor zich uit, naar haar. Ik probeerde me voor te stellen…
Hier moet het zijn geweest. We staan stil op de hoek van 7th Avenue en Bedford Street, een klein stenen trappetje leidt vanaf de stoep naar beneden naar een gitzwart geverfde lage deur. De eigenaar van het belendende café haalt ongeïnteresseerd z’n schouders op, hij heeft geen flauw idee of er daar beneden nog iemand…
Op de afdeling van mijn moeder woont sinds een tijdje een man die Arie heet. Meneer Arie is al een aantal keer weggelopen, ontsnapt uit de gevangenis die de gesloten afdeling is. ‘In het bos, tijdens een wandeluitje met een vrijwilliger, besloot ik aldoor rechtdoor te lopen en niet meer om te kijken. Maar ze…
‘Hier zijn wij! Dat was het gevoel dat ik had toen Het Bureau gepubliceerd werd. Ik genoot van al die aandacht. Het schrijven van een boek vond ik zoveel interessanter dan het hebben van een baan. Ik was trots. Kijk eens wat mijn man kan! Ik vind het heel erg fijn dat zijn boeken er…
Lees meer Lousje Voskuil: ‘Mijn man heeft een statement van ons leven gemaakt’
‘I’m a creep, I’m a weirdo,’ zingt Natacha Atlas, en lacht. ‘Als ik het over de muziekwereld heb moet ik vaak aan dat liedje van Radiohead denken. Vroeger werkte het in je voordeel als je iets afwijkends deed. Wie bijzondere muziek maakte, was uniek. Maar tegenwoordig lijkt het niet meer zo gunstig om echt uniek…
Dementie is de venijnigste van alle sluipmoordenaars. Ze dooft je langzaam uit. Nu ik haar in mijn directe omgeving van dichtbij leer kennen, zie ik het: alles wordt flets. Het zijn niet alleen de voorbijtrekkende mistflarden zelf die het proces versnellen, maar juist ook die momenten waarop, heel onverwacht, plots de zon doorbreekt. Je kijkt…
Op een dag werd ik wakker en realiseerde ik me dat ik al heel lang niet meer aan hem gedacht had. Hoe lang was het geleden dat ik in mijn hoofd de titels van zijn platen opsomde? Een denkbeeldig lijstje afliep van de bootlegs die nog ontbraken in mijn verzameling, of fantaseerde over de ideale…
Googoosh, de stem van Iran van voor de Revolutie, vulde onlangs kolommen in media die nog nooit eerder aandacht aan haar hadden besteed. Met dank aan de videoclip bij haar single Behasht waarin een lesbisch stel in Iran wordt getoond dat verstoten wordt door familie en overheid. Iran’s queen of pop promotes gay rights in…
Lees meer Op zoek naar de Perzische verloren tijd met Googoosh
Deze zomer verhuisden we mijn vader van een verzorgingshuis naar een aanleunwoning bij het complex waar mijn moeder woont. Ze verblijft daar omdat ze kampt met verschijnselen van Alzheimer. Toen ze het appartement voor het eerst bezocht dat we hadden ingericht met hun eigen meubels was ze zichtbaar ontroerd. Ze liet haar hand langs de…
‘Natuur is mooier dan cultuur’. Het is gelukt, mijn moeder en ik zitten samen op het bankje dat uitkijkt over het stille water. Af en toe zwemt een aantal eenden voorbij. Ze heeft oog voor de schakeringen in het verenkleed, weet ik van de vorige keren. Nog even en ze merkt ze op, let maar…
Wie over de provinciale weg in de richting van Tubbergen rijdt, doorkruist eerst Mariaparochie. In het Twentse dorp, waar Herman Finkers ooit zijn tekenfilm Kroamschudd’n in Mariaparochie situeerde, staat in grote witte letters Ave Maria op de gevel van de kerk, opdat er geen misverstand kan zijn: u rijdt hier een katholieke enclave binnen. Dan,…
Een bejaarde man en vrouw hebben een afspraakje in de tuin van het verzorgingshuis om te poepen. Ze zoeken naar een goed plekje, buiten het zicht van personeel en mede-bewoners. ‘Zullen we het hier doen?,’ vraagt hij. ‘Je wil toch nog wel?’ Ze knikt en vraagt: ‘Kun je wat liefs tegen me zeggen?’ Hij zoekt…
Lees meer Herinneringen die vervliegen, als theatervoorstellingen
De openingssequentie is nog altijd onovertroffen. Dat fluwelen licht waar de jaren zeventig patent op hebben, de winterzon schittert tussen de bomen door in de lens. We zien een meisje met helblond haar in een rode plastic regenjas. Ze speelt met een kruiwagen, een pratende pop en een bal bij de vijver. Soms volgen we…
Eigenlijk is het een bevrijding. Vroeger ging hij nooit zonder camera de deur uit. Er kon altijd een kleurrijke figuur opduiken die erom schreeuwde een van zijn modellen te worden. Ging hij de deur uit om boodschappen te doen in de supermarkt omdat hij trek had, zag hij daar een prostituee met een grote bos…
Lees meer Sweet crazies, ladyboys en stadsmasaï: de wereld van Jan Hoek
‘Dat was niet met mij hoor.’ ‘Niet?’ ‘Nee, dat kan ik me echt niet herinneren’. Een mooie zomeravond op een dakterras, de zon zakt achter de huizen weg. Opnieuw is een van ons vijftig geworden, nog een jaar en ik moet er zelf ook aan geloven. Het gaat over een concert, dertig jaar geleden in…
Ik was op stap met een boswachter met de bevoegdheden van buitengewoon opsporingsambtenaar. Een groeiend deel van zijn tijd besteedde hij aan het verwijderen van illegaal gedumpt chemisch afval, maar ook aan het verslepen van kadavers van vooral edelherten en zwijnen. Het kon gaan om afgeschoten wild, maar ook om aangereden wild en dieren die…
Tijdens het IDFA keek ik samen met mijn dochter naar een documentaire over Ryuichi Sakamoto. De componist, onberispelijk als altijd, zorgvuldig zijn woorden zoekend, volledig opgaand in zijn muzikale universum, haalt daarin een tekst aan van Paul Bowles uit de roman The Sheltering Sky. ‘Death is always on the way,’ schreef Bowles in 1949, ‘but…
‘Terribly arty!’ grapte zanger Edwyn Collins tijdens een Q & A over de film die over hem was gemaakt en die nu op het documentairefestival IDFA is te zien. The Possibilities are Endless is een poëtische film over het herstelproces van een man die zich na twee hersenbloedingen een weg terug probeert te vechten in…
In de metro kwam een man naast ons staan. Hij vroeg waar we vandaan kwamen. ‘Nederland?,’ herhaalde hij, terwijl hij zich voor zijn evenwicht vastgreep aan de lussen. ‘Dan haten jullie ons,’ zei hij. ‘Vanwege de oorlog.’ Zonder onze repliek af te wachten schakelde hij goedgemutst over op andere onderwerpen. Hij ratelde over Japanse visgerechten,…
In de krant las ik nog niet zo lang geleden dat Els Hupkes was overleden. Els Hupkes was de vrouw van Ferdi E., de man die de geschiedenis in ging als de ontvoerder en moordenaar van zakenman Gerrit Jan Heijn. Ik herinnerde me dat ik haar ontmoette vlak nadat ze haar boek De kleine Britt…
Soms verschijnt een debuut en weet je meteen dat het een plaat is die voor jou gemaakt is. Toen ik We Made This Ourselves van Essie Jain voor het eerst hoorde, in de lente van 2008, was ik na één beluistering verkocht. Zwierige, elegante liedjes, ondersteund door spaarzame aanslagen op piano en gitaar, met soms…
In Birma raakten we eens verzeild op een traditionele ceremonie. Terwijl we de Popa-berg afdaalden werden we aangetrokken door enorm kabaal. Aan de voet van de berg, in een grote, slecht verlichte zaal, speelde een groep muzikanten traditionele Birmese muziek. Het was een kakofonie opgebouwd uit trommels, gongs, clarions en xylofoons, versterkt door reusachtige boxen…
Welke liedjes, boeken, schilderijen en films maakten zó’n diepe druk dat ze blijvend van invloed zijn? In deze interviewserie maken kunstwerken die een bepalende rol hebben gespeeld in iemands leven samen het portret op. Deze keer: Gerard Janssen (1967), helft van het DJ-duo de Easy Aloha’s, en schrijver van boeken als Dochters!, Zoons!, Echte Vaders,…
Lees meer Gerard Janssen: ‘Een geniaal niemendalletje, dat is het hoogst haalbare’
In weerwil van de huidige bewoners, die zijn historische belangstelling maar een perverse fetisj vonden, dook journalist Michiel Driebergen in het verleden van de Midden-Europese stad Lviv, gelegen in het huidige Oekraïne. In de hoop dat deze verbazingwekkend goed geconserveerde stad niet alleen als een achteruitkijkspiegel zou werken, maar hem ook een blik op de…
Wonderlijk, hoe het allemaal begon. De eerste keer dat Steffie van den Oord dit domein van kluizen, dossiermappen en microfiches betrad was dat omdat ze, voor het eerst in al die jaren, redenen had om aan het verhaal van een eeuweling te twijfelen. Urenlang had ze bij een oude vrouw in de keuken doorgebracht, ze…
Lees meer Steffie van den Oord haalt de geschiedenis dichtbij
Brimful of Asha on the 45 Well, it’s a brimful of Asha on the 45 Elke zomer heeft de hit die hij verdient. 1998 had Brimful of Asha van de groep Cornershop, een Brits-Indiase band die zich vernoemd had naar de vele winkeltjes van Britse Aziaten op straathoeken in de grote steden. Hun muziek was…
Welke liedjes, boeken, schilderijen en films maakten zo’n diepe indruk dat ze blijvend van invloed zijn? In deze interviewserie maken ze samen het portret op. Deze keer: de Nederlands-Egyptische schrijver en politicoloog Monique Samuel (1989). Monique Samuel: ‘Mijn uitgever belde me. Je lost op, zei hij. Als je niet oppast verlies je je unieke geluid,…
Lees meer Monique Samuel: de bokser, de boksbal en de inspiratie
Vandaag de dag is er Eating Animals van Jonathan Safran Foer, in de jaren tachtig klonk Meat is Murder van The Smiths en nog eens tien jaar eerder sloeg Animal Liberation van Peter Singer in als een bom. Maar hoe raakten de generaties die in de jaren veertig en vijftig opgroeiden geïnspireerd door het vegetarisme?…
‘Je moet het je zo voorstellen,’ had zijn achterneefje Jorge Lizardo me gezegd, ‘onze Peter Stuyvesant, onze Abel Tasman leeft! En hij woont in een flat in Ommoord in Rotterdam.’ In die flat in de noordwestelijke wijk Ommoord ontmoet ik João Silva, beter bekend als Djunga de Biluca. Nog maar een paar maanden geleden ontving…
Onlangs bezocht ik samen met mijn vader de psychologe die mijn moeder had onderzocht. Ze had vooral willen meten in hoeverre mijn moeder zich bewust was van haar eigen ziektebeeld, en in welk stadium van Alzheimer ze zich bevond. Na het uiteenzetten van de bevindingen werd mijn vader dringend geadviseerd niet langer nieuwe dingen met…
Hannes Wallrafen stond buiten voor de deur van zijn atelier een shaggie te roken. Naast hem stond een kast waarin mensen hun afgedankte boeken kwijt konden, opdat voorbijgangers er iets tussen konden vinden van hun gading. ‘Zit er wat tussen?,’ vroeg hij. Zelf kon hij dat niet zien want de gelauwerde fotograaf – die ik…
In de oneindige stroom artikelen over David Bowie kwam ik deze week een fragment tegen uit de film The Man Who Fell To Earth. Ik herinner me dat ik die film zag, lang geleden. Eén scène staat me nog het meest helder voor de geest. Het is het moment waarop we als kijkers voor even…
Ik werd getroffen door een passage in een gesprek met schrijfster Marja Pruis. Levenslessen, heet de interviewrubriek, en de les in kwestie was: Blijf trouw aan wat je samen hebt opgebouwd. Ze vertelde over de relatie met haar man, die ze al sinds haar dertiende kent, en over de fictie van ‘de ware’. Wie dacht…
Lees meer Een einde waar geen scenarioschrijver mee weg zou komen
We stevenen recht op de onderwereld af. Op Hades, het schimmenrijk waar iedereen zijn lot aanvaarden moet. Voor wie slecht geleefd heeft is dit de toegangsweg naar de hel. De zon brandt in ons gezicht, in de verte blinkt het water van het meer. We hebben het weer gefikst, dit moet de plek zijn. Dit…
Er zijn dagen waarop ik weinig andere muziek verdraag dan die van Bill Callahan. Doorgaans zijn dat niet de beste dagen. Op de beste dagen klinkt dampende en smachtende deep soul. Op Bill Callahan-dagen moet de storm in het hoofd gaan liggen, in plaats van verder aangewakkerd. Laatst, ik had de speellijst opgezet met mijn…
Maarten Slagboom 